Stała bytowanie tych patronów w twórczości Cegiełki wnosi do niej elementy nierealistyczne, natomiast nagminnie nawet kompletnie fantastyczne oraz w ów procedura jeszcze z większym natężeniem oddala tę prozę od chwili opowiadań Wiedemanna.
Groteska, odwrót od realizmu, a naraz czerpanie spośród eksperymentalnej prozy dwudziestolecia - wsio owo musiało skończyć się... Gombrowiczem. I rzeczywiście, niektóre sceny ujawniają wyraźne wpływy autora "Kosmosu". Ot, taki na japan style sklep przykład pojedynek ślepymi nabojami pośrodku dwiema rywalkami głównego bohatera - zgrabne inwersja sytuacji spośród konwencjonalnej powieści, gdzie dwóch mężczyzn "strzela się" o kobietę. Sandacz w bursztynie owo klasa siedmiu sukienki wcale długich opowiadań. Sam godność jest celowo wyzbyty związków z utworami (tu kolejny raz zbieżności spośród Wiedemannem) natomiast prawidłowo oddaje wrażenie absurdu rodem spośród Becketta azaliż Ionesco (por. chociażby słynną Łysą śpiewaczkę), jakie patronowało Cegiełce nie tylko w sąsiedztwie układaniu tytułu. Większość spośród tych utworów sukienki utrzymana jest bez mała (lub - podczas gdy w przypadku opowiadania pt. Wrony - zupełnie) w poetyce sennego horroru.
Nieodmiennie napis zaczyna się realistycznie, szybko natomiast okazuje się, że ponad losem bohatera (zwykle tego samego młodego człowieka wypalającego tony papierosów) ciąży jakieś fatum, iż pewna zrzeszenie uknuła mistrzowski spisek, chociaż nasza zainteresowanie (kto? który spisek) nie zostanie zaspokojona, równie podczas gdy w życiu nie dowiemy się, w ciągu co natomiast za pośrednictwem kogo został osądzony Józef K.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz